I'm back..

Deidara zijn aandacht was geheel op Lila gericht en hij sprong het steegje in. Hij landde ineens voor Lila en hij greep deze bij haar keel vast. ''Kon je niets beters bedenken?'' Vroeg hij kil aan en zijn ogen keken haar emotieloos aan. ''Trouwens, je paard gaat dit denk ik ook niet overleven, mijn vriendin is haar achterna gegaan, en door een akatsuki lid wil je niet gepakt worden.'' Sprak Deidara kil tegen Lila terwijl hij met zijn hand haar keel wat strakker vast pakte.

[Even Lila]

Lila schrok en gaf een trap. "Laat los" siste ze naar hem en hoorde gehinnik. Ze begon super hard te trekken en duwen en stamptte hem ook. Het zwarte paard hinnikte luid en zakte door zijn achterbeen. Hij stond weer op en rende toch door en ontweek de rest. Hij had veel pijn maar wilde liever ergens anders sterven dan hier.

Deidara zijn ogen vernauwde toen hij een trap in zijn maag kreeg. Daardoor kneep hij haar ook harder in haar nek wat betekende dat ze het voor haar zelf alleen maar erger maakte. Deidara trok dan een Kunai en hij stak daarmee in de wond van Lila die er al was door de eerder geworpen Shuriken knive die haar geraakt had. ''Flik dat nog eens en ik laat je hier dood bloeden.'' Snauwde hij naar haar en hij liet dan haar nek los met zijn andere hand. Hij haalde de kunai uit de wond en hij sprong omhoog waarna hij haar een trap richting haar hoofd gaf.

Lila ontweek het en viel op de grond. Ze viel met de wonde op een steen en kneep haar ogen dicht. Ze spuwde wat bloed naast haar en keek dan op naar Deidara. "Wat wil je" siste ze naar hem en snoof. Ze legde haar hand op de wonde en zuchtte kort.

Konan keek naar het paard en grijnsdde breed en ze sprong op de grond en rendde gewoon achter het paard aan. Ze zag dat het al zeer aan haar been had maar ze ging er voor zorgen dat het paard niet meer verder kon. Ze kwam naast het paard rennen en trok pijlsnel een kunai. Ze stak het ding in de schouder van het paard en trok het er weer uit en trok ook de kunai uit het achterbeen. Als het goed was kon het paard nu niet meer verder rennen of het zou dood bloedde.

Deidara keek met een minachtende blik naar haar. ''Is je dat nog niet duidelijk? Ik wil..'' Begon hij en hij stapte naar haar toe en pakte haar bij haar kraag vast. ''Jouw dood.'' Vervolgde hij daarna en hij grijnsde lichtjes. Hij duwde haar ruw tegen een muur aan en hij sloeg vervolgens zijn armen over elkaar heen. ''En dit moet dan de leider van de hyvins voor stellen. Je stelt echt niets voor, een hoopje zwakheid dat ben je. Ik kan niet eens een fatsoenlijk gevecht van je verwachten of wel?'' Sprak hij op spottende toon tegen haar.

Lila snoof en keek hem aan. Opeens trok ze haar katana en gooide hem naar hem. Hopelijk raakte ze hem. Ze trok daarna haar zwaard en rende naar hem toe. Ze voelde opeens de schouder prikken en kneep haar ogen dicht. Ze sloeg met haar zwaard naar hem toe, hopend op hem te raken.

Konan kwam opeens van het dak een paar meter van de 2 naar beneden gesprongen. Ze keek naar het meisje wat haar zwaard gooide en trok een vaag gezicht. "dat is nieuw om een katana te gooien" zei ze droog en ze zag hoe ze Deidara aan viel. Ze schoot voor Deidara en hield met een hand het zwaard tegen en uit haar hand kwam bloed. Maar ze hield hem stevig vast en trok hem ruw uit haar handen en smeet hem ver weg. Met de punt van het zwaard kwam het hoog in een huis terecht. Ze keek haar emotieloos aan "met dat zielige zwaardje bereik je niks" zei ze kil "en je paard..... ik zou maar niet verwachten dat ze het over leeft" en er kwam een brede valse grijns op haar gezicht.

Lila keek haar aan en snoof. "Bemoei je toch met je eigen zaken" siste ze naar haar en trok het zwaard terug. Ze stak deze weg en nam ook de katana. Ze sprong opeens op het dak en rende weg.

[Topic uit]

Konan hoordde wat ze zei en keek haar arrogant aan en zag haar vluchtten en ze roldde met haar ogen. "wat een mietje" en ze legdde haar armen over elkaar en draaide zich om naar Deidara. Ze keek hem even aan en zuchtte diep "sorry ik heb je kans verpest" zei ze droog en ze liep naar de muur en ging er tegen aan hangen.

Deidara keek scherp naar haar en hij wou de aanval blokken maar ineens sprong Konan voor hem en hield ze de aanval tegen. Deidara keek van Konan naar Lila en Lila besloot dus uiteindelijk toch weg te gaan. Deidara keek haar na en hij kwam dan naast Konan staan. ''Bedankt.'' Antwoorde hij kortaf op haar bescherming en hij zag vanuit zijn ooghoeken de wond in haar hand. ''Je kon het weer niet laten he.'' Mompelde hij met een zucht en hij liep dan het steegje uit. Hij hoorde dan haar woorden over dat ze zijn kans had verpest maar keek niet om. ''Ik grijp haar nog wel een keer, en dan zal ik er voor zorgen dat het maar haar gedaan is.'' Antwoorde hij kil.

Konan keek naar Deidara die naast haar kwam staan en hoordde zijn woorden. "geen dank" zei ze rustig en ze keek naar haar hand en haaldde wat uit haar tasje. Ze verbindde de wond en keek naar Deidara en had zijn woorden gehoord. "nee eigenlijk niet" zei ze rustig en ze zag hem het steegje uit lopen en hoordde zijn woorden. "oke ik hoop dat ze veel lijd" zei ze een beetje pissig over het meisje.

''Dat zal ze doen, geloof me. Deze nacht zal er nog bloed vloeien, en het bloed komt van haar.'' Antwoorde hij kil en je kon woede ook ontdekken in zijn stem. Hij keek dan om naar Konan en hij grijnsde vals. ''Geloof me Konan, ze zal pijn lijden.'' Zei hij daarna nog tegen haar en hij sprong toen omhoog een dak op. Hij ging Lila achterna. Hij wist nu wat hem te doen stond en hij zou het waar maken.

[Topic uit]

Konan keek naar Deidara en zag zijn woede en ze grijnsde vals. Ze hoordde zijn woorden en grinnikte even. Ze zag hem weg gaan "dat is de Deidara die ik ken" zei ze toen rustig en ze sprong het dak op. Ze sprong weg en was verdwenen.

(topic uit)