I'm back..

Een meisje met wit haar reed door de stad. Haar lange staarten wapperend soms mee in de wind. Haar rode ogen keken rustig om haar heen. Vele mensen stopten en keken naar het meisje. Sommigen knielden zelfs en Lila glimlachtte. Ze gebaarde dat ze recht mochten staan en reed verder. Ze reed op een groot zwart paard met brede hoeven. Het hoefgetrappel klonk hard en je hoorde het ver weg. Ze had een zwaard op haar rug en een katana zat in haar zadeltas. Ze keek kort rond en dan voor haar uit. Ze was verandert sinds ze hier weg was. De striemen die ze altijd had waren helemaal verdwenen en het bange meisje was anders nu. Ze was niet meer onzeker maar sterk. Ze was neit snel bang en durfde alles aan. Ze dacht even aan de oorlog die nog zou uitbreken maar schudde deze gedachte weg. Rustig reed ze verder op haar zwarte paard.

Deidara stond gehurkt op een dak en hij keek met een walgende blik naar beneden. ''Zo dus het kippetje is ouder geworden en zo te zien ook de leider van de hyvins geworden.'' Mompelde Deidara en hij zuchtte eens diep. Hier moest Tayuya zeker over ingelicht worden. ''Je zal spijt krijgen dat je leider bent geworden Lila.'' Mompelde hij daarna, aangezien hij op een dak zat was het onhoorbaar voor andere mensen. Deidara wist wel zeker dat Tayuya hier niet blij mee zou zijn, en dat zou misschien nog wel iets leuks gaan betekenen. Wat meende dat de oorlog er ook sneller aan zou komen.

Lila had Deidara niet opgemerkt en reed dan ook verder. Ze luisterde af en toe naar de hoeven die op de stenen kwamen en geluid maakten. Ze stopte even later het paard en keek even achterom. Ze gaf het paard een klopje en sprong van zijn rug. Ze zuchtte even en keek rond. "Dit gaat neit makkelijk worden" mompelde ze even en keek dan weer naar het zwarte paard.

Deidara was via het dak naar beneden gegleden aangezien deze schuin was. Op de rand van het dak bleef Deidara staan en hij grijnsde lichtjes. ''Dat word het inderdaad niet.'' Zei Deidara met een valse grijns als antwoord op Lila haar woorden. De grijns was alleen niet te zien door zijn kraag. Met een minachtende blik keek hij naar beneden richting Lila. De rand van het dak was laag en Lila kon hem dus makkelijk zien en horen.

Konan stond op het dak waar de jongen ook op stond en ze keek met haar emotieloze ogen naar het meisje en ze stond opeens achter de jongen. Je kon alleen haar bovenkant van haar gezicht zien "hoi" fluisterdde ze droog in zijn oor. Ze zette een paar stapjes naar achter en voeldde aan de blauwe roos in haar haar en ze keek naar het meisje wat beneden stond en ze vroeg zich af wat er aan de hand was en ze bleef haar even aan staren.

Deidara keek direct om toen hij een stem achter zich hoorde. Zijn blik schoot naar het meisje dat achter hem op het dak stond. Hij zag de jas en hij grijnsde lichtjes ookal was dat niet te zien. ''Leuk nog een Paha met dezelfde stijl als ik.'' Zei hij op een emotieloze toon en hij keek dan voor even om naar Lila die nog geen antwoord op hem had gegeven. Daarna richtte hij zijn blik rustig weer op Konan en wachtte op antwoord. Hij had niet snel verwacht iemand met dezelfde kleding als hem tegen te komen. Wat betekende dat dit meisje een akatsuki lid was net zoals hij.

Konan keek weer naar de jongen en ze kwam haar bekend voor en haar blauwe ogen keken hem bestuderend aan. Ze zag dezelfde jas en hij was dus ook een akatsuki lid geweest. Ze liep het dak af en ze stond nu naast hem en ze deed haar kraag wat naar beneden en ze keek de jongen nog even goed aan. Haar ogen werden opeens wijd "Deidara???....." en ze keek hem aan. Ze deed de rits van haar jas wat open zodat de kraag niet meer helemaal voor haar gezicht zat. Daarna werd haar blik weer rustig en ze keek heel even naar het meisje maar toen weer geïnteresseerd naar de jongen, want hij leek erg veel op Deidara.

Deidara zijn blik werd verbaasd toen hij hoorde dat ze zijn naam uitsprak. Hij keek even met een vage blik naar haar. Hij volgde dan haar bewegingen en hij draaide zijn hoofd opzij toen ze naast hem kwam staan. Toen ze haar rits open deed werden zijn ogen groot. Voor kort flitste er een beeld van een klein meisje door zijn gedachten heen en toen hij alles weer gewoon zag deed hij zijn rits ook iets open zodat zijn gezicht zichtbaar was. ''Hé Konan.'' Zei hij met een vals grijnsje.

Konan keek hem met een rustige blik aan en zag hem eerst vaag kijken naar haar. Toen haar rits open had gedaan zag ze zijn blik en ze grinnikte even. Toen ze zijn rits open zag gaan kwam er een glimlachje op haar gezicht "je bent het dus echt" en ze zag zijn valse grijns. Ze roldde even met haar ogen en legdde haar armen over elkaar en haar ogen gleden even over hem heen. Er kwam ook een vals grijnsje op haar gezicht "je bent wel veranderd" zei ze rustig en ze keek hem nog steeds rustig aan met haar blauwe ogen. Ze lette helemaal niet meer op het meisje Deidara had nu haar aandacht getrokken.

Tayuya verscheen ineens op de rand van het dak. Ze zat gehurkt op haar knieen en had haar ogen gesloten. Ze opende ze ineens. "Dus het kleine meisje is groot geworden..." zei ze alleen hoorbaar voor de twee pahas. Ze stond recht en keek de twee aan. "Zo te zien hebben jullie elkaar ook al ontmoet...." zei ze met een vriendelijke stem tegen de twee. Ze glimlachte en keek naar kort naar Deidara. Ze pakte haar fluit en liet hem om haar vingers draaien. "Ik weet haast zeker dat er nu oorlog gaat komen" zei ze.

Deidara keek Konan rustig aan. ''Jij anders ook, we zijn nu groter hé. Het is jammer dat de akatsuki clan weg is. Het was een mooie groep.'' Sprak Deidara tegen haar. Hij was eerlijk gezegt wel blij om Konan te zien, eindelijk weer eens iemand om hem heen die ook in de akatsuki clan had gezeten. Bovendien waren hij en Konan ook de beste vrienden, en hij nam aan dat dat nu nog steeds wel zo was. Plots hoorde hij de stem van Tayuya en zijn blik schoot opzij. ''Ik wilde het je melden dat Lila terug is maar dat is nu niet meer nodig.'' Antwoorde hij emotieloos en hij deed de rits van zijn kraag weer omhoog.

Konan keek rustig naar Deidara en hoordde wat hij zei en glimlachtte "ja gelukkig wel" zei ze rustig. Ook zijn andere woorden had ze gehoord "ja nogal ach ja ik vind de jas leuk dus ik hou hem" zei ze droog en ze grinnikte. Toen ze een stem hoordde ritste ze meteen haar jas helemaal dicht en ze keek om naar de vrouw die er stond. Ze hoordde wat Deidara zei en keek hem even vaag aan "dus jij werkt voor haar" zei ze rustig en ze keek weer naar de vrouw. Haar blik ging naar het meisje en ze grijnsde achter haar kraag en ze sprong het dak af en ze keek omhoog naar de 2. "mag ik haar vermoordden?" vroeg ze droog en ze bleef ze even aanstaren.

''Ja ik ken haar, ze is mijn leider nu.'' Antwoorde Deidara kortaf. Hij zei het niet graag dat iemand zijn leider was omdat hij dingen vaak graag alleen wou doen nadat de akatsuki clan weg was. ''Ik kon trouwens even goed mijn jas niet weg doen, het is een teken van wat ik was en nu ben.'' Antwoorde Deidara nog op haar andere woorden. Hij hoorde dan haar woorden over Lila en hij grijnsde even vals. ''Dat doe je niet zonder mij.'' Zei Deidara lichtjes op een valse toon en zijn blik ging vervolgens weer even naar Tayuya. Hij moest namelijk wel toestemming krijgen van haar voor zoiets.

Konan hoordde wat Deidara zei en haar ogen werden even groot "jij een leider hebben had ik nou nooit verwacht" en ze grinnikte en ze hoordde ook zijn andere woorden over zijn jas. Ze sloeg haar armen over elkaar en ze keek even naar de vrouw en hoordde wat Deidara zei over het meisje. "kom gewoon het is maar een meisje" en ze keek even emotieloos naar Lila. Haar blik ging snel weer naar Deidara en ze glimlachtte en haar blik ging daarna naar de vrouw en haar blik werd meteen emotieloos. "Deidara is nu een slaafje...." dacht ze en ze zuchtte even.

[Jej kan ik niet volgen + het plan loopt in het 100 =S]

Lila hoorde de stem en keek op. "Jij" siste ze naar hem en snoof. Ze bleef staan en zag het meisje. Ze luisterde naar de twee en rolde met haar ogen. Ze zag toen ook Tayuya en snoof. "Jij ook hier" zei ze kwaad en hield de teugels van haar paard vast. Ze wist dat ze iets van plan waren.

Tayuya hoorde de woorden van de twee. "Hmmmm...." zei ze. "Ik had me ook niet als leider gezien..." zei ze. "Hmmm...haar vermoorden zou niet zo makkelijk zijn als het lijkt..." zei ze. "Maar jullie tegenhouden ga ik niet. Ik vind het best..." zei ze er nog achter aan. "Overigens. Ik hoop dat jullie het dan wel overleven. Aangezien er nog een oorlog komt..." mompelde ze. "En ik kan jullie niet missen op het veld..." zei ze. "Jullie zijn een van mijn beste troepen die ik heb..." zei ze en keek hun aan.

Deidara zag vanuit zijn ooghoeken de verbaasde blik en hoorde dan haar opmerking. ''Ik zelf ook niet..'' Mompelde hij zacht en hij zuchtte eens diep. Hij reageerde dan verder niet op de woorden over dat Lila maar een meisje was, want dat was ze zowiezo nu niet meer. Hij hoorde dan wat Tayuya zei en een brede grijns verscheen op zijn mond. ''Kom nou, mij krijgen ze niet dood hoor.'' Zei Deidara droog. ''Nou je laat me bijna blozen.'' Antwoorde hij daarna op een sarcastische toon over dat hij en Konan een van haar beste troepen waren. Daarna draaide hij zich om en sprong hij naar beneden. Hij landde voor het paard van Lila en hij grijnsde vals. ''Hallo schatje, lekker uitstapje aan het maken?'' Vroeg hij vals aan Lila.

Lila schrok en stapte iets achteruit. "Rot op" siste ze naar hem en snoof. Ze hield haar paard nog vast en had een plan. Ze grijnsde kort en keek hem aan. Ze wachtte af en keek kort naar Tayuya. Ze wist dat Deidara wat van plan was maar zij had ook een plan.

Konan keek naar Deidara en grinnikte bij zijn woorden en daarna keek ze even naar de vrouw. "wat is je naam eigenlijk..... en ik word door niemand geleid" zei ze er rustig achter aan. Ze had nog steeds haar armen over elkaar en hoordde al dat gebrabbel over dat het meisje niet zo maar iemand was. Ze roldde met haar ogen "mij krijgen ze niet dood zelfs m'n ouders konden het niet" zei ze geïrriteerd en ze keek weer naar het meisje. Ze keek wat Deidara deed en hoordde zijn woorden. Ze kon moeilijk haar lach in houden en ze liep naar hem toe en ging naast hem staan. Ze keek naar het meisje en snoof rustig en keek haar emotieloos aan. Ze keek toen naar Deidara "wat gaan we ermee doen???" vroeg ze droog maar ze lette wel op het meisje.

Deidara zijn blik schoot naar Konan bij het horen van haar woorden. Hij richtte zijn blik daarna weer op Lila en snoof. ''We doden haar, dan hoeft de oorlog nooit plaats te vinden en is alles van ons. Ik zal de eer van de akatsuki clan behouden ookal zit ik nu in de Paha groep. De dood van Lila zal op mijn geweten staan, een lid van de akatsuki clan.'' Zei Deidara kil en hij haalde ineens pijlsnel drie shuriken knives tevoorschijn en gooide deze erg snel richting Lila en haar paard.

Konan keek hem aan en hoordde zijn woorden en er kwam een grijns op haar gezicht. "en ik dan besta ik niet ofzo" zei ze droog en ze keek hem aan. Ze roldde even met haar ogen en ze grinniktte en ze zag de kunaimessen en ze grijnsde. Ze keek naar het paard en ze grijnsdde en ze sloot haar ogen en opeens verschenen er papierenvleugels op haar rug en die konden niet zo makkelijk kapot als je dacht. Ze maakte een paar handzegels en er verscheen een paard gemaakt van papier naast haar en hij werd pikzwart. Ze grijnsdde "ik heb een vriendje voor je paard" zei ze droog en het papierpaard begon te snuiven en briezen en galoppeerde op haar merrie af. Konan zorgdde dan ook dat het meisje zich niet met haar paard en het papierenpaard ging bemoeien en ze grijnsde vals en ze keek even naar Deidara.

Lila schrok en bukte snel. Ze voelde een pijnlijke steek in haar schouder. Hij had haar dus kunnen raken. Lila stond snel op en zag het paard. "Denk maar neit dat hij snel bang is" siste ze naar ze en hield de teugel vast met haar goede hand. Ze sprong opeens op haar paard en dreef aan. Het paard steigerde en stoof dan weg.

Deidara keek voor kort naar Konan. ''Tuurlijk wel, maar ik heb graag de leider van de hyvins dood op mijn geweten'' Antwoorde Deidara met een licht grijnsje en hij sprong opzij toen het paard van Lila op hem af stoof. Hij landde op een dak en hij rende toen over het dak achter Lila aan. Hij keek naar beneden naar haar met een scherpe blik en hij haalde een kunai tevoorschijn. Terwijl hij nog steeds achter haar aan rende worp hij de Kunai richting Lila.

Lila keek achterom en zag het. Ze stond op en sprong van haar paard. "Ren" riep ze erachter en ze wist waar hij heen zou gaan. Ze landde op haar voeten en rende snel verder. Ze keek even naar Deidara en glipte dan een steegje in en rende zo verder.

Konan zag het meisje op het paard weg rennen en ze sprong net zoals Deidara op het dak. Ze keek hem even aan en ze greep een kunai en het papierenpaard verdween in het niets. Even later zag ze het meisje van haar paard af springen en het steegje in rennen en zag Deidara erachteraan gaan. Ze grijnsdde en ze richtte zich op het paard en ze rendde er geluidsloos achteraan en ze gooidde een kunai naar het achterbeen. Ze rendde verder en gooide nog 3 kunai naar de voorbenen en het andere achterbeen.