Relaxing in the water

Gaara had haar reactie wel opgemerkt en hij kwam bij de rand staan. Hij keek voor zich naar het meer en vervolgens opzij naar Tayuya. ''Die woorden deden je denken aan Lila. Of niet soms?'' Vroeg hij kalm aan haar. Dat vermoeden had hij teminste, misschien was het ook een reactie geweest om haar eigen verleden. Haar verleden was vast niet zonder geweld geweest.

Tayuya keek hem aan. "Ja..." zei ze kalm. "Ja dat deed me aan Lila denken..." zei ze en keek naar Gaara. Ze zuchtte even. Toch bleef ze gewoon zitten waar ze zat. Ze keek even naar Gaara maar daarna voor zich. "En ze deden ook aan mijn verleden denken..." mompelde ze en keek weer voor zich.

''Je zou Lila vrij moeten laten, je hebt niets aan haar. Laat haar achter bij een man en een vrouw die voor haar kunnen zorgen.'' Zei Gaara nu op een wat kalmere toon. Op de woorden van haar verleden had hij geen antwoord en hij zweeg dan ook verder. Dit was wel de eerste keer dat hij lang bij een persoon in de buurt was. Hij keek dan even rustig naar Tayuya.

Tayuya keek hem aan. "Nee dat kan ik niet..." zei hij. "Daar heb ik mijn redenen voor..." zei ze en keek hem aan. Ze keek even wat onzeker maar draaide haar gezicht weer snel naar voren. Ze zuchtte even en keek naar het water. "Ze is de leider van de Hyvins en met haar in terug op de troon geeft ons een kleinere kans op het veroveren van het land..." zei ze kalm.

Haar laatste woorden deden hem toch wel even raar kijken. ''Zij de leider van de Hyvins?'' Vroeg hij met lichtte ongeloof in zijn stem. ''Sorry maar dat kan ik echt niet geloven, ze is on handig en dom. Dat is mijn mening over haar nadat ik haar heb ontmoet op het markplein. Er zit niets zinnigs in haar.'' Sprak hij nu weer op een gewone emotieloze toon en hij sloot dan voor kort zijn ogen. ''De oorlog is dus nog steeds bezig.'' Mompelde hij daarna.

Tayuya beet haar kaken op elkaar. "Ja maar daarvoor moet ze eerst een training ondergaan. En geloof me. Ze is niet zo onhandig en dom als je denkt..." zei ze. Ze keek naar Gaara. "Ja die is nog steeds bezig. Maar ik heb het er niet echt graag over" mompelde ze. Ze keek naar Gaara. Ze grinnikte en keek dan naar voren. Ze stond toen op en ging op de rand zitten om wat droger te worden.

Gaara keek haar met één opgetrokken wenkbrauw aan en hij grinnikte even. ''Dat zullen we dan nog wel eens zien.'' Antwoorde hij kortaf. ''En wat betreft die oorlog, niemand word daar graag aan herinnerd. Maar het komt er nu eenmaal en daar kan je niet onder uit. En juist jij als leider van de pahas zou plannen moeten maken van hoe je het gaat aanpakken. Teminste dat lijkt mij wel een handige optie.''Antwoorde hij rustig. ''Ik denk trouwens niet dat ik er zelf in mee ga vechten, ik heb geen kant waar ik aan sta en dat houd ik ook graag zo.'' Vervolgde Gaara dan en hij had zijn blik weer voor zich uit gericht. Het was bijna een groot wonder dat Gaara nu ineens zoveel praatte. Maar dat gebeurde vaak ook vanzelf wel als je hem aan de praat hield.

Tayuya was inmiddels gedroogd en trok haar kleding aan. Ze hoorde de woorden van Gaara en grinnikte. Ze liep naar hem toe en gaf hem een kusje op de wang. Ze bracht haar mond bij zijn oor. "Dat vraag ik ook niet van je..." zei ze en liep toen rustig van hem vandaan. Ze liep in de richting van het kasteel en keek niet meer om.

Gaara zijn ogen werden groot door het kusje op zijn wang en zijn blik schoot opzij. Hij keek emotieloos richting Tayuya nadat ze haar woorden had gezegt. ''Waar was dat goed voor?'' Vroeg hij droog aan haar en hij bleef dan ook gewoon staan. Waarom zou hij haar volgen? Hij had daar geen reden voor, bovendien misschien wou ze wel iets anders gaan doen dus zou hij haar niet zomaar achterna lopen.

Tayuya keek even om en hoorde zijn vraag. "Weet ik zelf ook niet..." zei ze en liep rustig verder. Ze haalde haar fluit tevoorschijn en floot een rustig deuntje en liep rustig verder. Ze keek niet meer om en glimlachte licht.

Gaara keek even droog door haar antwoord en hij zuchtte diep. Hij richtte zijn blik dan gewoon weer op het meer. ''Raar figuur..'' Mompelde hij en hij zuchtte weer eens diep. Hij had niet verwacht dat zij de leider van de Pahas groep was. Haar gedrag was zo anders dan het echte slechtte wat hij wel eens mee had gemaakt. Hij sloeg zijn armen dan over elkaar en hij hoorde het deuntje dat van de fluit van Tayuya weg kwam. Hij sloot zijn ogen even en een licht glimlachje verscheen op zijn mond, het geluid van de fluit deed hem goed.

Tayuya keek even om en merkte de woorden op. De glimlach ontging haar ook niet. Ze bleef doorspelen maar ze draaide zich weer om. Ze sloot haar ogen en bleef doorfluiten. Kennelijk deed het geluid van de fluit hem goed. Ze stopte zeker niet en ze keek even naar hem met een glundering in haar ogen. Daarna sloot ze haar ogen weer en ging verder met fluiten.

Gaara merkte dat het geluid op een plek leek te blijven en hij opende zijn ogen. Hij keek opzij en zag Tayuya stil staan. Op het moment dat hij naar haar keek zag hij dat ze ook even naar hem keek en met een duidelijke glundering. Gaara zijn glimlachje verdween en hij keek weer naar het meer, hij uitte niet graag zijn emotie aan anderen al was het moeilijk om bij de mooie toon van haar fluit niet te glimlachen. Het klonk zo fijn en rustgevend en hij keek dan voor kort weer naar haar.

Tayuya stopte met fluiten en liep terug naar Gaara. Ze ging op de rots zitten die vlak bij hem stond. "Vertel eens....wat zit je dwars..." vroeg ze en keek hem aan. "Ik heb je amper horen praten en emotie toon je niet veel. Er is iets gebeurt en ik ben bereid er naar te luisteren..." zei ze. Ze keek voor zich uit en ging in kleermakerszit zitten. Ze vouwde haar handen in elkaar en legde haar kin er op en keek even vanuit haar ooghoeken naar Gaara.

Gaara volgde haar met zijn ogen toen ze terug naar hem toe ging en hij hoorde dan haar woorden. Hij zuchtte eens diep en hij kwam ook op de rots zitten in kleermakers zit. ''Ik heb geen reden het je te vertellen.'' Zei Gaara met een vermoeide zucht, liever wou hij er juist niet over praten en plaats van wel. Hij keek haar dan voor kort aan maar richtte zijn blik al snel weer op het meer.