Relaxing in the water

Tayuya zuchtte. Ze keek naar dee grond. Ze was misschien slecht maar zelf had ze ook emoties. Ze liep naar de bronnen toe en trok haar kleren uit. Een soort van zwarte bikini kwam tevoorschijn. In haar normale kleding zag je nooit hoe ze er echt uit zag. Ze was mooier dan de meeste mannen dachten. Ze liet zich langzaam in het water glijden en genoot van de warmte die haar omarmde. Ze sloot haar ogen om er beter van te kunnen genieten.

[iedereen is vrij om te posten]

Gaara was door de bergen gaan lopen en na zijn lange tocht kwam hij uiteindelijk uit bij een hotspring. Gaara keek er met een emotieloze blik naar en hij zuchtte eens diep. Hij kon eigenlijk wel wat ontspanning gebruiken maar voor dat hij er in zou gaan had iets anders zijn blik opgevangen. Het was de vrouw die hij ook op het marktplein had gezien. Gaara hield zijn blik voor even op haar gericht maar keek daarna gewoon voor zich uit. Hij stapte naar een rots toe en zette zich daar op neer. Hij sloot dan voor kort zijn ogen terwijl hij genoot van de warmte die van het water af kwam.

Tayuya genoot met haar ogen dicht van het warme water. De aanwezigheid van Gaara was haar niet ontgaan. Ze glimlachte lichtjes en ging helemaal onder water. Ze zwom onder water richting Gaara en kwam bij de rand weer boven. Ze keek Gaara even aan en grijnsde lichtjes. Ze veegde een paar lokken rood haar uit haar gezicht. Ze keek hem doordringend aan. "Zo, meneertje-ik-observeer-graag-anderen is ook langs gekomen..." zei ze plagend en op een flirtende toon. Ze was tegen hem anders dan tegen Lila. Ze grijnsde lichtjes en keek hem even aan. Daarna ging haar blik even achter zich maar richtte haar blik al gauw weer op Gaara.

Gaara opende zijn ogen op het moment dat hij iets voor zich hoorde in het water. Hij zag dat het de vrouw was en hij keek haar met zijn lege blauwe ogen emotieloos aan. Hij antwoorde alleen niet. Wat moest hij nou antwoorde op zulke woorden? Of moest hij soms zeggen: 'Zo dus mevrouw de flirter is ook gekomen?' Nou dat kon ze dan vergeten als ze dat wou horen. Al nam hij niet aan dat ze dat wou gaan horen. Haar flirtende toon was hem namelijk niet ontgaan maar het deed hem verder ook niets. ''Je monsters waren interessant om te zien.'' Antwoorde hij uiteindelijk alleen maar.

Tayuya keek naar Gaara en zuchtte. Niet echt het spraakzame type die ze had verwacht. Ze keek hem aan en hoorde zijn woorden. "Dus degene die ze bestuurde was niet interresant..." zei ze en keek hem vragend aan. Het was meer om hem wat aan te praat de brengen maar ze twijfelde of dat zou gaan lukken. Ze keek even naar de vreemde fles op zijn rug. Ze was best nieuwschierig naar wat hij kon. Als hij uberhaupt een ninja was. Ze keek hem aan en wachtte af.

(De monsters: http://www.davidslife.com/anime/reviews/images/naruto_121_3.jpg )

Gaara zuchtte diep door haar woorden. ''Hoe je ze bestuurde was ook interessant.'' Antwoorde hij kalm maar alles bleef nog even emotieloos. Wat wou ze nou van hem horen? Dat ze knap was? Nou dan kon ze lang wachten. Gaara bleef haar kalm aan kijken. ''Waarvoor heb je dat meisje eigenlijk nodig? Je lijkt me meer het type dat alles makkelijk alleen aan kan.'' Zei hij toen op een emotieloze toon tegen haar. Hij was wel benieuwd naar wat ze daar op ging antwoorde. Al verwachtte hij het meest dat ze zou gaan zeggen dat het haar slaafje was of iets in die richting.

Tayuya's gezicht veranderde even in een glundering toen hij zij dat de manier van besturen ook interresant was. Haar gezicht vertrok toen Gaara ineens over Lila begon. Ze draaide zich om om de droevigheid in haar gezicht te verbergen. "Ik was lang niet altijd zo...." zei ze met een zachte stem. Ze zuchtte even en keek naar de lucht. Niemand wist van haar verleden af. Alleen zijzelf.

Blijkbaar deden zijn woorden over haar, haar goed want de glundering in haar ogen viel hem erg op. Alleen leken zijn woorden over Lila niet goed te vallen want haar gezicht betrok en ze draaide zich om. Hij luisterde naar haar woorden en hij richtte zijn blik even op het meer. ''Waarom laat je haar dan niet gewoon gaan?'' Vroeg hij emotieloos aan haar. ''Nee wacht, dat kan je niet. Want jij bent de leider van de Paha groep en dus moet je slecht over komen.'' Antwoorde Gaara al. Teminste hij vermoedde dat dit reden was, hij kon het uiteraard mis hebben maar het was gewoon zijn eerste ingeving.

Tayuya keek niet om naar Gaara en hoorde zijn woorden. Ze zuchtte even. "Dat ook.." zei ze en keek naar het water. "Het heeft allemaal met mijn verleden te maken..." zei ze kalm. "Maar niet dat ik je er mee ga lastig vallen. Je zal zelf vast genoeg problemen voor jezelf hebben. Tenminste dat vermoed ik.." zei ze kalm en keek naar de lucht. Haar ogen hadden niet meer de glundering die ze daarvoor hadden. Ze keek even naar haar kleding en keek daarna kort over haar schouder naar Gaara.

Gaara sloeg zijn armen over elkaar. ''Je verleden zal ongetwijfeld erg zijn, maar je hebt geen reden om het mij te vertellen.'' Antwoorde Gaara alleen maar. Hij zei verder dan ook niets over dat ze vermoedde dat hij zelf ook genoeg problemen over zich zelf zal hebben. In principe was dat wel waar maar hij vond het niet nodig om daar iets over tegen haar te zeggen. Hij richtte zijn blik dan gewoon weer op het water en hij merkte wel dat Tayuya weer naar hem keek.

Tayuya keek Gaara aan en hoorde zijn woorden. "Dat zei ik net ook al..." zei ze zacht. Ze keek naar de lucht en haalde diep adem. Ze zweeg verder. Ze keek naar haar fluit en zwom even naar haar kleding en haalde hem tevoorschijn. Ze zette hem tegen haar mond en floot een kalmerend deunte zonder enig effect op de mensen die het hoorde. Ze kon het ook gewoon gebruiken als normaal instrument. Ze sloot haar ogen en floot verder.

Gaara volgde haar met zijn blik toen ze het water uit ging en haar fluit tevoorschijn haalde. Hij luisterde naar het deuntje dat ze floot, dit keer gewoon voor de lol blijkbaar. Gaara besloot uiteindelijk maar even het water in te gaan. Dat was hij eerder eigenlijk ookal van plan geweest maar daar had hij niet de kans voor gekregen. Hij stond dan rustig op en hij maakte het lint los waar de van zand gemaakte fles mee vast zat. Hij deed vervolgens zijn kleren uit en hij had alleen nog een zwarte broek aan. Kalm ging hij het water in en zette hij zich tegen de rand aan. Zijn schouders staken nog net boven het water uit en hij sloot zijn ogen voor even terwijl hij genoot van het warme water dat zijn lichaam raakte en het deuntje dat Tayuya floot. Hij moest dan ook wel eerlijk toegeven dat het rustgevend klonk van wat ze floot.

Tayuya glimlachte licht toen ze zag dat Gaara het water in kwam. Ze floot ongestoord verder en keek naar Gaara. Ze sloot haar ogen weer en langzaam versnelde ze het ritme wat. Ze keek daarna hem weer aan en floot ongestuurd verder.

Gaara luisterde rustig naar het deuntje dat ze floot en hij draaide zijn hoofd dan iets opzij. Hij keek vanuit zijn ooghoeken over zijn schouder even naar haar. Hij zag dan ook dat ze haar blik op hem had gericht en Gaara keek weer voor zich uit. Zo zie je maar, zelfs de leider van de pahas had nog een beetje goedheid in haar. Gaara zag haar dan ook niet aan voor de slechtste persoon op de wereld. Eigenlijk zag hij helemaal niets slechts in haar. Naja het kon wezen dat ze anders deed in zijn buurt, maar als dat zo was. Waarom deed ze dat dan?

Tayuya haalde op den duur de fluit van haar mond vandaan en legde hem op de rand. Ze ging met de rug tegen de rand aan zitten. Zo'n bron was toch wel warm genoeg om even uit te rusten. Ze keek naar Gaara. "Mag ik je naam weten..." vroeg ze en keek hem aan. Ze keek hem aan en glimlachte lichtjes.

Gaara richtte zijn blik naar Tayuya op het moment dat ze stopte met het deuntje. Hij keek haar dan voor kort aan alsof het hem irriteerde dat ze gestopt was. Hij keek dan weer gewoon voor zich uit en hij zuchtte eens diep. ''Voor dat ik je dat vertel wil ik eerst ergens een antwoord op.'' Begon hij op nog steeds een emotieloze toon. ''Waarom doe je zo vriendelijk tegen mij?'' Vroeg hij toen aan haar en hij keek vanuit zijn ooghoeken weer naar haar. Hij was wel benieuwd wat ze daar op zou gaan antwoorden.

Tayuya keek Gaara aan en hoorde zijn woorden. Ze wachtte geduldig op de vraag. De vraag was een goede want ze wist er geen antwoord op. "Als je wilt dat ik gemeen ben dan kan dat hoor..." zei ze en greep haar fluit. Ze keek hem strak aan. "Maar het lijkt me niet nodig..." zei ze en keek hem aan. Ze legde de fluit weer neer en keek hem aan. Ze grijnsde lichtjes. "Is het dan verboden om aardig te doen..?" vroeg ze en keek hem aan. Ze had eigenlijk geen rede om aardig te doen dus probeerde ze het antwoord te ontwijken.

Het deed Gaara niets dat ze weer naar haar fluit greep. ''Het is niet verboden, het lijkt me alleen ongewoon voor de leider van de pahas.'' Zei Gaara emotieloos en met een zucht. Het was wel duidelijk dat ze er onderuit probeerde te komen. Toch wou Gaara het antwoord graag weten want hij kon het gewoon niet plaatsen waarom ze aardig tegen hem zou doen. En hij had nu vooral geen zin in onduidelijkheid. ''Je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag.'' Zei Gaara terwijl hij zijn hoofd richting haar draaide en haar emotieloos aan keek.

Tayuya zuchtte en keek hem aan. "Ik heb er niet echt een rede voor..." zei ze en keek weg. Ineens verwijde haar ogen zich. Ze greep naar haar nek. Het hoekige zegel dat er stond was nu oranje geworden en begon hevig te branden. Tayuya beet haar kaken op elkaar maar je kon wel zien dat ze pijn had. Ze had haar ogen erg wijd open en keek naar het water.

Gaara bleef haar aan kijken. ''Hm dat zal dan wel.'' Antwoorde Gaara kortaf en hij ging uit het water. Hij ging op de rots zitten waar hij eerder had gezeten om zich te laten drogen en hij merkte toen hoe ze erbij zat. ''Is er iets?'' Vroeg hij op een blijvende emotieloze toon. Hij zou nooit zomaar een andere toon aan nemen. Dat was dan ook wel heel bizonder als je hem zag glimlachen of als hij een vrolijke toon aan nam ofzo.

Tayuya keek Gaara aan. "Het is niets..." zei ze met een hese stem. "Het is gewoon dat verdomde zegel. Het geeft me dan wel meer kracht maar het heeft ook bijwerkingen..." zei ze voor zover ze kon. Ze kneep in haar schouder maar veel van het brandende gevoel verdween niet. Ze keek naar het water en zuchtte even. Ze haalde diep adem om er voor te zorgen dat het brandende gevoel minder werd. Het werkte maar amper.

Gaara luisterde naar haar woorden en hij zuchtte eens diep. ''De bijwerking is dus een ongelooflijke pijn?'' Raadde hij. Aan haar te zien moest het eigenlijk haast wel waar zijn en hij richtte zijn blik dan even op het meer. Hij voelde door de warmte hoe zijn kleren begonnen te drogen en hij keek dan voor kort naar zijn van zand gemaakte fles.

Tayuya keek hem aan en knikte. "Een brandende pijn..." zei ze om hem wat meer te corigeren. Het werd langzaam minder maar toch was het er nog. Ze keek even naar Gaara en haalde haar arm van haar schouder. "Maar het is altijd maar tijdelijk..." zei ze kalm en kalmeerde weer.

''Dat is mooi, pijn lijden verdient niemand.'' Antwoorde hij alleen maar. Hij vroeg zich af waarom hij die woorden eigenlijk had gezegt. Alsof het hem zorgen baadde dat ze pijn had. Hij sloot dan voor kort zijn ogen en een licht grijnsje verscheen op zijn mond. Nee dat was werkelijk belachelijk. Hij die zich om iemand anders zorgen maakte? Dat was gewoon onmogelijk. Hij opende zijn ogen dan weer en hij keek weer emotieloos. Hij voelde even aan zijn broek en deze was ook weer helemaal droog. Hij stond dan ook weer recht en hij deed zijn kleren weer aan. Met het lint bond hij de van zand gemaakte fles op zijn rug en hij keek weer voor kort naar Tayuya.

Tayuya hoorde zijn woorden en dacht aan Lila. Ze beet op haar tanden en keek naar Gaara. Ze zuchtte even en ging tegen de rand aan zitten. Ze keek naar de lucht en zweeg verder. Er viel niets meer te zeggen vond ze zelf.