De markt op.

Gaara liep in een rustig tempo het marktplein op. Zijn blik was emotieloos zoals gewoonlijk, al was hij zelf vrij kalm. De rode plukken van zijn haar danste lichtjes op en neer bij elke stap die hij deed. Het was druk en hij was dan ook wel een persoon die opviel tussen de mensen vanwege zijn uiterlijk en vanwege de grote van de zand gemaakte pompoen vormige fles die op zijn rug hing. Gaara merkte dan ook wel dat enkele mensen hun blikken op hem gericht hadden. Dat irriteerde hem lichtjes maar hij zei er uiteraard niets van. Hij wou namelijk niet opvallen en liet het maar zoals het was. Gaara keek de mensen dan ook niet aan en hij liep op zijn gemak verder.

Een jong meisje rende door de mensen door. Haar ogen stonden wat angstig en ze keek om haar heen. Ze rilde van de kou maar dat zag je niet door het rennen. Ze had dan ook weinig aan en ook erg korte kleren die echt neit warm waren. Ze had een paar striemen die je duidelijk zag en ze rende door. Opeens botste ze tegen iemand aan en viel op de grond. Ze keek op en zag toen de jongen voor haar. Ze krabbelde snel overeind. "S s sorry" stamelde ze geschrokken en keek Gaara aan. Ook bang dat het een Paha zou zijn.

Gaara keek voor het eerst eens in het rond terwijl hij zijn hoofd mee draaide. Hij merkte dan ook te laat het meisje op dat met veel haast in zijn richting rende. Nog voor hij haar kon zien botste ze tegen hem op en Gaara deed een stap naar achteren waardoor hij niet omviel. Zijn blik bleef emotieloos en hij keek voor kort naar haar. Hij zuchtte eens diep en richtte zijn blik weer voor zich uit. ''Kijk de volgende keer uit waar je loopt.'' Waren de enige woorden die hij uit sprak tegen het meisje. Het boeide hem niet dat ze tegen hem opgebotst was. Waarschijnlijk was het gewoon een onhandig en té druk meisje en Gaara had dan ook geen zin om zijn aandacht daar aan te besteden.

Lila keek hem aan en veegde wat van ahar kleren. "Sorry ik had niet zo moeten rennen maar ik wil gewoon niet dat de Pahas me zien dat is alles" zei ze en keek de jongen aan. "Echt sorry" zei ze en zuchtte even. Ze keek even rond en zag niet echt iemand op haar letten, gelukkig dus. Ze rilde nog wat maar negeerde de kou en keek weer naar de jongen. "Ik ben Lila, als je het heel erg vond van daarnet mag je dat wel zeggen tegen mijn leider" zei ze zachtjes. Ze hoopte eerder dat hij het niet zo erg zou vinden want ze wilde niet weer geslagen worden.

Gaara liep langs haar en wou met andere woorden dus gewoon verder gaan. Toch leek het meisje nog niet klaar met hem te zijn want ze begon weer tegen hem te spreken. Gaara stond stil en hij keek met nog steeds een emotieloze blik over zijn schouder naar haar. ''Het boeit me niet zo. Dat jij onhandig bent kan ik ook niets aan doen.'' Antwoorde Gaara kortaf en hij draaide zich vervolgens helemaal om. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en zijn blauwe lege ogen keken haar aan. ''Eigenlijk ben je nog dommer dan ik had verwacht, want je zegt zelfs zomaar je naam terwijl je geen idee hebt van wie ik ben.'' Sprak Gaara bijna met een spottende toon tegen haar maar hij wist het nog net op gewoon emotieloos te houden.

Lila keek hem aan en zweeg. Ze zuchtte even en keek even naar de grond. "Ik moet dat doen, als er wat gebeurt door mij moet ik dat doen" zei ze stil. "Anders moet ik weer 5 dagen opgesloten zitten zonder eten" zei ze en beet even op haar lip. Ze was zo opgeleerd en ze wilde niet geslagen zijn. Ze wist even niets meer te zeggen. Ze keek stil naar zijn blauwe ogen en wreef even over een striem. Ze rilde nog wat maar lette er verder niet op en keek kort naar de mensen om te kijken of niemand haar in de gaten hield.

Hinata sprong van dak naar dak ze was op de vlucht omdat ze blijkbaar iets verkeerds had gedaan wat wist ze niet maar goed. Ze stond stil op het dak en haar haren wapperden in de wind en ze keek over het grote plein heen en ze sprong lenig naar beneden. Ze liep de druktte in en nu konden ze haar niet meer vinden. Met rustige passen liep ze de druktte door en sommige keken haar aan maar ze liep gewoon door. Het boeidde haar toch niks wat iedereen van haar vond. Ze liep langs een jongen en een meisje en het meisje leek nogal verwaarloosd en ze keek even naar de jongen maar daarna liep ze met rustige passen door.

Gaara begon het meisje nu echt irritant te vinden. Wat kon hem die onzin allemaal nou schelen? Naja het was vast geen onzin want aan de striemen te zien werd ze ongetwijfeld wel geslagen maar het kon hem nogal weinig schelen. Hij kende haar toch niet dus wat moest hij er mee? ''Ga iemand anders je zielige verhaaltje maar verkopen.'' Antwoorde Gaara alleen maar en hij draaide zich weer om. Hij keek voor kort vanuit zijn ooghoeken naar het meisje dat langs hem liep en daarna liep hij gewoon rustig verder. Hij kon maar niet begrijpen dat zo'n meisje meteen vanalles aan hem vertelde, naja ze moest het vast bij iemand kwijt. Maar moest hij dan persee die persoon weer zijn?

Lila schrok er wel even van en zuchtte. "Sorry" zei ze erg zacht en keek hem na. Waarom deden ze nou zo onaardig tegen haar? Ze werd uitgelachen, geslagen en nu dit. Lila zuchtte en ging ergens zitten. Ze zou nooit vrienden vinden dacht ze stil. Ze keek om haar heen en rilde nog wat. Haar blik ging even over de striemen maar ze keek dan naar wat mensen die voorbij liepen. Ze mistte haar ouders wel en schudde de gedachte maar weg. "Niet aan denken Lila" zei ze zacht tegen zichzelf en zuchtte nog eens. Opeens voelde ze iets en keek naar de grond. Een bekende geur en trilling voelde ze. Ze slikte en keek bang om haar heen, wetend naar wat er zou komen.

Hinata had een masker langs haar gezicht hangen maar het hing niet voor haar gezicht. Ze was een anbu black ops maar ze luisterde nooit naar haar leider dus daarom werd ze altijd achterna gezeten. Ze had een zwaard op haar rug hangen en ze keek even naar de jongen en had zijn laatste woorden opgevangen. Ze keek even naar het meisje en zag haar op het bankje zitten. Ze trok een wenkbrauw op en keek nog even naar de jongen. Ze liep naar een winkel en ze sprong op het dak en ging op de rand zitten. Ze legdde haar benen over elkaar en legde haar elleboog erop en haar hoofd op haar hand. Zo keek ze bestuderend het plein over en kon ze zo gemakkelijk zien of er geen gevaar dreigde.

Tayuya de leider van de pahas stond op het dak en keek naar Lila. Ze beet haar kaken op elkaar. Ze voelde wat woede opborrelen. Ze ging door haar knieen en schatte de situatie in. De enige die haar aandacht trok was het meisje met het masker. Ze sprong ineens naar beneden en landde naast Lila. "Hmm vriendjes aan het maken..." zei ze kil en keek met een kille blik naar Lila. "Ach ik laat je er deze keer mee wegkomen. Maar er is nog werk te doen..." zei ze kalm. Ze zuchtte even. "Maar bondgenootjes maken doen we voortaan niet meer..." zei ze kil. Haar blik schoot even naar het meisje dat was gaan zitten. Het masker deed haar niet gerust stellen.

Lila schrok en keek bang naar Tayuya. "Ik was geen vrienden aan het maken" zei ze stil en keek haar aan. Ze mocht nooit liegen want dan had ze ook vaak problemen. Ze hoorde de woorden en zuchtte even. "Mag ik dan nooit vrienden maken?" vroeg ze zuchtend en keek haar aan. Ze sprak haar iets tegen ofzo maar ze wilde ooit wel eens vrienden hebben. Ze keek even naar haar striemen en keek dan stil naar Tayuya.

Gaara liep in een rustig tempo door maar hij stopte op het moment toen hij een stem hoorde die tegen Lila leek te spreken. Hij stopte dan en hij keek over zijn schouder om naar Lila. Hij merkte een vrouw op bij haar en Gaara zuchtte eens diep. Aan de woorden van de vrouw te horen leek zij haast wel diegene die Lila die striemen had gegeven. Gaara keek niet veel later weer gewoon voor zich uit en hij liep weer verder. Dat meisje trok wel heel veel aandacht en het viel hem nu pas op dat hij er echt teveel aan dacht. Hij schudde dan ook even lichtjes met zijn hoofd en hij merkte vanuit zijn ooghoeken iets op, op een van de daken. Hij zag het meisje zitten met het vreemde masker dat nog geen 5 minuten later ook langs hem had gelopen.

Tayuya keek naar het meisje en slikte even. Ze grinnikte onaangenaam. "Tegenspreken..tsk..tsk..tsk.." zei ze en keek haar aan. Ze beet in haar vinger en maakte zegels. Ze sloeg haar hand op de grond. "Summoning jutsu" mompelde ze. Er kwam een witte rook walm. Ineens stond er op het dak een groot demoon dat erg op een mens leek. Het had een grote knuppel vast en er zat verband voor zijn ogen. Tayuya grinnikte. De mensen rende gillend weg en keken angstig om. Het plein was nu leeg. Tayuya keek naar het meisje. "Misschien laat ik je ooit op een dag wel een vriendje maken..." zei ze sarcastisch. Ze keek even naar het monster maar had haar fluit nog niet tevoorschijn gehaald dus veel zou er niet gebeuren. Nog niet. Ze keek nog even naar de jongen waar Lila net mee had gepraat en beet haar kaken op elkaar. Hij was knapper dan ze dacht. Maar ze moest er niet aan denken om nu verliefd te worden.

Lila keek haar aan en zag het monster. Ze slikte en stapte iets achteruit. Ze wist nog heel goed toen Tayuya hem eens op haar had agestuurd. Ze had toen erg veel wonden opgelopen en ook die demoon had haar ouders vermoord. "Hij doet me nu toch niets he?" vroeg ze zacht en keek haar aan. Ze hoorde toen de woorden en zuchtte even. Ze zweeg kort en keek haar aan. "Ik mag ook nooit vrienden maken!" riep ze opeens en stapte snel achteruit. Bang om geslagen te worden.

Tayuya hoorde haar woorden en grinnikte. Ineens lachtte ze kil. "Hmmm nee hij niet..." zei ze kalm. Ze keek naar Lila en hoorde haar snauwende woorden. Ze beet haar kaken op elkaar en keek naar het monster. Deze verdween in een rookwalm en ze keek strak naar Lila. "Tsk Tsk Tsk..." kwam er uit haar mond. Ze liep naar Lila en sloeg haar toen op haar wang. "Vrienden staan je alleen maar in de weg.." zei ze kalm maar toch kil. Maar de echte reden was meer om de angst dat de groep in gevaar zou komen. Lila was namelijk een Hyvin en dat was misschien niet de beste keuze geweest.

Gaara merkte weer iets vanuit zijn ooghoeken op, op het dak. Hij draaide zich dan ook om en hij zag het monster staan. Hij had nog nooit zoiets gezien maar het zag er eerlijk gezegt interessant uit. Hij had dan ook snel genoeg door dat het iets met die vrouw te maken had en hij liep naar een kraam toe. Hij bleef in de schaduw van de kraam staan en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Rustig keek hij toe, de reden van dat hij bij een kraam ging staan was omdat hij het niet wou laten opvallen dat hij toe zat te kijken. Hij was dan ook niet bang voor het monster, hij had namelijk niet het gevoel van dat het hem zou kunnen aanvallen. En dat gevoel werd dan ook sterkerde toen hij het geroep van Lila hoorde. Schijnbaar had Lila het monster al wel eens eerder ontmoet. Plots verdween het monster weer en sloeg de vrouw Lila zelf. Gaara vroeg zich af waar dit allemaal voor nodig was, maar er was vast wel een goeie reden voor. En al was dat niet zo, dan was dat jammer voor Lila maar Gaara zou er niets aan veranderen.

Lila keek bang en voelde de klap. Ze stapte snel achteruit en legde haar hand erop. Tranen prikten in haar ogen. "S s sorry" stamelde ze bang en rilde. Ze hield haar hand erop en veegde met de andere snel een traan weg. Ze keek naar de grond en zweeg verder tegen Tayuya. Ze wilde niet nog eens geslagen worden, of anders werd het misschien nog wel erger. Ze keek kort rond en zag de jongen al niet meer en keek dan stil naar de grond.

Hinata keek naar de vrouw naast het meisje en ze schoof het masker half voor haar gezicht je kon nu nog alleen maar haar haar andere oog zien. Ze zag dat ze een summoning jutsu deed en ze voeldde het monster achter haar en ze vertrok geen stuip. Ze bleef stil zitten en als het monster aan zou vallen was ze in een keer weg. Ze bleef zitten en voeldde dat het monster weer verdwenen was. Ze roldde met haar ogen en ze zag dat alle mensen weg waren en haar oog bleef even hangen op een jongen bij een kraam. Daarna ging haar blik naar de vrouw bij het meisje en ze sprong het hoge dak af en kwam gewoon op haar voeten terecht. Haar gezicht was emotieloos en ze keek naar de vrouw en sloeg haar armen over elkaar heen.

Tayuya keek naar Lila die begon te huilen. Ze zuchtte even. "Ga maar snel naar huis voor ik nog bozer word..." zei ze wat aardiger maar toch met een kille ondertoon. Ze keek vanuit haar ooghoeken opzij en er verscheen een grijnsje op haar gezicht. "Geïnterreseerd?" zei ze kalm. Het was haar niet ontgaan. Ze grijnsde nog steeds licht. Ze draaide zich in haar richting. Ze haalde uit haar zak langzaam een fluit. "Hmmm ik weet niet waar ik je in moet delen. Vriend of vijand..." zei ze kil. Ineens merkte ze de aanwezigheid van Hinata op. "Aan je masker te zien ben je niet echt een goede vriend van me..." zei ze kil en draaide zich om. Ze zette haar fluit tegen haar mond en floot een deuntje. Ze loste op in het niets. Maar werkelijk was het een illusie. Ze sprong op het dak en bleef daar staan.

Lila keek haar aan en slikte. Ze stapte bang achteruit en veegde snel de tranen weg. Ze wreef even over haar wang en keek haar aan. "Nee" zei ze opeens en zag dat ze op het dak sprong. Ze bleef staan waar ze stond en was best bang om wat er zou gebeuren. Maar ze zou nog niet naar huis gaan. Daar was het nog vele erger dan hier en ze durfde niet terug naar huis gaan.

Tayuya zuchtte om de woorden van Lila maar schonk geen aandacht meer aan haar. Ze keek strak naar de twee voor zich en sloot haar ogen. Ze grijnsde licht vanachter de fluit en hief de illusie op. Nu was ze zichtbaar op het dak. Ze wachtte geduldig af op de zetten van de twee voor zich.

Hinta keek naar de vrouw en hoordde wat ze zei tegen het meisje en haar blik was nu helemaal op haar gericht. Ze sloot haar ogen en zorgdde dat de illusie niet werktte en ze traptte er niet in. En beet in haar duim en een stroompje bloed liep eruit en ze duwdde het op de grond. "summoning jutsu" zei ze zacht en er kwam een zwarte kring omheen en er plofdde een grote witte wolk. Er kwam een in mens grote witte wolf tevoorschijn en haar hondenmasker schoof helemaal voor haar gezicht. Ze stond op de wolf en keek droog naar het monster van de vrouw. De witte wolf gromdde vals en er kwam kwijl uit zijn bek lopen.

Gaara ging tegen een houten balk van de kraam staan terwijl hij nog steeds toe keek naar wat er allemaal gebeurde. Gaara zijn blik was nog altijd emotieloos zelfs toen de vrouw zijn kant op keek en vroeg of hij geinteresseerd was. ''Misschien.'' Antwoorde hij alleen maar en hij volgde de vrouw haar bewegingen. ''Zoek dat zelf maar uit.'' Antwoorde Gaara vervolgens kalm. Het kon hem niet zoveel schelen hoe ze hem zag. Een vriend van haar kon hij zowiezo niet worden want hij kende haar niet eens en voorlopig zouden ze elkaar waarschijnlijk ook nog niet gaan kennen, teminste dat vermoeden had Gaara. Maar dat wilde dan ook weer niet zeggen dat ze persee vijanden moesten zijn. Gaara zag hoe ze plots verdween en hij keek voor kort naar het meisje dat nog steeds kalm op het dak zat.

Tayuya keek naar Hinata. "Ik bewonder je inzet dame..." zei ze. Het sarcasme droop van haar woorden af. Ze keek naar Gaara en had de woorden nog net gehoord. Ze had er niet meer op gereageerd. Ze basseerde het wel op zijn acties. Ze keek naar de wolf die tevoorschijn kwam. Ze rolde met haar ogen. Ze deed hetzelfde maar in plaats van een wolf kwam er de eerste demoon tevoorschijn. "Kijken hoe je tegen deze op kan." zei ze kalm. Ze zette de fluit tegen haar mond en floot een deuntje terwijl ze strak naar Hinata keek. De demoon sprong omhoog en ging richting Hinata. Met de knuppel sloeg hij richting haar. Tayuya keek strak toe en grijnsde lichtjes terwijl ze kalm door floot.