Schoonmaken

Een jong meisje liep stil door het kasteel. Ze keek even om haar heen en zuchtte diep. Al sinds ze 4 jaar was zat ze hier. Ze was een Hyvin maar ontvoert bij haar ouders die daarna vermoord werden. Ze wist het nog heel goed. Alles gebeurde voor haar neus. De Pahas lachtten en zij stond daar als kleine meisje met allemaal kettingen. Ze schudde de gedachte weg en veegde een traan weg. Vaak werd ze geslagen of uitgelachen en gepest door de anderen die hier rondliepen. Vast omdat zij groter en ouder dan haar waren. Ze zuchtte even en een rilling liep over haar rug. Ze kreeg niets dus had ze het ook vaak erg koud. Ze keek even rond en maakte een spiegel schoon. Ze keek erin naar haarzelf en zuchtte nog eens diep waarna ze voetstappen hoorde.

Tayuya liep over de gang met een kleine stapel stof. Ze deed langzaam de deur open en keek naar binnen ze zag lila staan en kwam verder binnen. Ze keek haar aan met een onheilspellende blik. Ze liep naar Lila toe en legde de stof op de tafel. "Hier.." zei ze kortaf. Op de tafel lag een stapel met 2 setjes aan kleding. Gebruikt maar niet ze leken nieuw, hooguit 2x gedragen. De kleding bevatte 2 truien, 2 shirts, een broek en 1 rokje. Ze draaide zich om en zweeg verder.

Lila keek op en slikte even. Ze keek Tayuya bang aan en zag de kleding. "Euh dank je" zei ze zacht en ^pakte het op. Ze liep ermee naar boven en legde deze in haar kamer. Ze trok snel een trui aan en liep weer naar beneden. Ze keek even naar Tayuya maar ging dan snel verder de spiegel schoonmaken terwijl ze af en toe naar haarzelf erin keek.

Tayuya grijnsde lichtjes toen ze de dank van Lila hoorde. "Hard werken wordt beloond meisje..." zei ze kalm en liep richting de deur. "Je hoeft hier alleen nog even de vloer te stoffen en dan heb je goed je best gedaan..." zei ze kil en liep verder richting de deur. Ze keek even naar het venster bank en ging er met haar vinger over. Ze keek naar een beetje stof op haar vinger en haalde haar schouders op. Voor deze keer dan maar...

Lila keek haar aan en zweeg even. Ze zuchtte kort en haalde de spullen. Ze stofte de vloer wat en keek kort naar Tayuya. Ze liep naar boven en plofte op har bed. Ze keek even naar buiten en dan naar de grond. "Wist ik maar meer over mezelf" zei ze zacht en keek naar de hemel. "Was jij nog maar hier" zei ze zacht en dacht aan haar moeder. Ze veegde een traan weg en keek kort rond.

Tayuya liep de deur uit en deed hem dicht. Ze liep zelf rustig over de gang en liep naar haar eigen kamer. Ze had nog wat dingen te regelen en zou dat ook uitvoeren.

Lila zuchtte even en ging liggen op het bed. Ze sloot haar ogen en viel even in slaap. Ze droomde over haar ouders en alles werd erger. Ze begon dan een nachtmerrie te krijgen en schoot wakker. Ze keek rond en stond op. Ze keek uit het raam en zuchtte eens. "Stomme droom" zei ze zacht en keek naar buiten.

Naruto was onderweg naar het kasteel gerend. Hij had nu zijn masker opgezet. Het was een vogel met zwarte lijnen. Hij grijnsde en sprong omhoog via de bomen. Naruto keek op tegen de muren van het kasteel. "Hmpf een eitje..." zei hij en maakte een zegel. Hij rende zo via de muur omhoog en kwam bij het raam van Lila. Hij ging op een rand zitten dat bij haar raam was. Met zijn rug tegen een muur en zijn voet zette hij op de rand. De andere bungelde naar beneden. "Mag ik vragen welke droom..." zei hij vanonder het masker. Hij keek in haar richting en wachtte af.

Lila hoorde opeens wat en keek geschrokken om. Ze zag het masker en zweeg even. "Euh iets van mijn verleden" zei ze en keek hem aan. Ze keek even rond maar een deur was niet open. "Hoe kom jij?" begon ze maar zweeg. "Laat maar" zei ze snel en zweeg weer. "Wie ben je?" vroeg ze dan en keek hem aan.

Naruto keek haar aan en hoorde haar woorden. Naruto keek haar aan en hoorde haar woorden. "Ik heb zo mijn trucjes..." zei hij en keek haar aan. Hij hoorde haar woorden. "Het gaat niet om wie ik ben. Het gaat er om wie jij bent. Lila?" zei hij en keek haar aan. Hij glimlachte van onder het masker. Het moest haar wel zijn. Hij had de leiders van de Hyvin's wel eens gezien toen hij drie was. Ze leek erg op haar moeder. Hij keek haar aan en wachtte geduldig af.

Lila schrok ervan en zweeg even. "Euh ja" zei ze stil. "Hoe weet jij dat? Iemand anders wist ook dat ik Lila heet" zei ze en keek hem aan. "Waarom kent iedereen me?" vroeg ze en zuchtte even. Ze vond het neit leuk niets over haarzelf te weten want iedereen kende haar maar zij wist neit eens wie ze echt was.

Naruto keek haar aan en hoorde haar woorden. Hij haalde zijn schouders. "Ik weet niet wie je nog meer kent..." zei hij tegen haar. "Maar ik ben hier om je hier uit te halen...." zei hij. "Je bent namelijk niet zomaar iemand..." zei hij. Hij keek naar Lila. "Vertrouw je me...?" vroeg hij en keek haar aan.

Lila luisterde naar hem en twijfelde even. "Nou oke" zei ze maar en liep naar hem toe. "Wie ben ik dan?" vroeg ze zacht en keek hem aan. Was ze speciaal ofzo? Ze zweeg even en geloofde het niet echt. Ze kon toch niet speciaal zijn? Ze was een soort huisvrouw, slavin zelfs.

Naruto keek haar aan. "Voor de Pahas ben je misschien een slavin..." zei hij. "Voor ons ben je iets anders..." zei hij kalm en keek naar Lila. Hij keek haar aan. Ze was jonger dan hem en dat kwam goed uit. Hij pakte haar hand vast en keek haar aan. Hij pakte een kunai en bond een touw vast aan de ring. Hij wierp het met een rechte lijn naar beneden. Hij keek haar aan. "Ga maar...." zei hij en keek haar aan. Hij maakte een zegel en er kwam een kloon van hem. Naruto zelf keek naar het raam. De kloon liep naar binnen en zocht of er niemand naar binnen kwam. De kloon liet een duim zien en verdween. De kust was nog veilig.

Lila keek hem aan. "Wat dan?" vroeg ze en keek. Ze slikte even en liet haar naar beneden zakken. Ze sprong en landde op haar voeten maar viel om. Ze stond op en wreef even over een kleine schaafwond. Ze zuchtte even en keek dan omhoog naar Naruto. Ze wachtte tot hij beneden zou komen.

Naruto keek over de rand naar beneden en keek naar het touw. Hij trok de kunai uit de muur en rolde het touw op. Hij legde het weg en sprong zelf naar beneden. Hij landde netjes op zijn voeten en keek haar aan. "Kom maar mee..." zei hij en pakte haar arm en trok haar mee.

Lila schrok en werd meteen meegetrokken. Ze trok opeens hard terug en stopte. "Wacht" riep ze en keek hem aan. "Ik wil weten wie ik ben" zei ze en keek hem aan. Ze keek even rond en kort naar het kasteel. Ze zweeg weer en keek snel naar de jongen.

Naruto merkte dat ze terug trok en keek haar aan. "Je bent de opvolger van de voormalige leider van de Hyvins..." zei hij snel en trok haar weer mee. Hij keek voor zich en vermeed de omgeving waar hij net Céline had gezien.

Lila schrok ervan. "Dat kan niet" zei ze zacht en keek naar hem terwxijl ze meeliep. "Ik heb niets geleerd, hoe kan ik dan een leider zijn" zei ze stil en zuchtte even. Ze volgde hem maar en keek kort achterom. Daarna keek ze weer voor haar.