op onderzoek uit.....

Deidara keek automatisch om toen hij een stem achter zich hoorde en hij grijnsde lichtjes bij het zien van Konan. ''Ze kunnen het niet van ons afpakken, wij zullen in ons bloed en hart altijd een akatsuki lid blijven en daarom moeten wij voortzetten met waar de eerdere akatsuki leden mee zijn begonnen.'' Zei hij tegen Konan en een valse grijns verscheen op zijn mond.

Konan legdde haar armen over elkaar en keek nieuwsgierig naar Deidara. Hij was op een of andere manier een beetje veranderd en ze grinnikte. Ze zag hem om kijken en hoordde zijn woorden en zag zijn grijns. Er kwam op haar gezicht ook een valse grijns en ze kwam naast hem staan "we zorgen dat de Akatsuki clan weer bestaat" zei ze rustig. Ze keek hem aan en grinnikte nog even daarna keek ze even naar de lucht.

Deidara grijnsde lichtjes en hij keek haar nog steeds aan. Het zien van zijn dode moeder had hem gemotiveerd om zich meer met de akatsuki clan bezig te houden. ''Het word tijd dat de akatsuki clan weer de slechtste en bekenste clan word die er is.'' Antwoorde Deidara op haar woorden en hij haalde een kunai tevoorschijn en draaide die wat rond in zijn arm. Ook wilde hij weten wie zijn moeder had vermoord, als was de kans groot dat deze man al niet meer leefde.

Konan keek hem aan en grinnikte en glimlachtte lichtjes en ze vond het fijn dat die weer de oude was. Ze hoordde zijn woorden en liep naar hem toe en ze legdde haar elleboog op zijn schouder "nou dat lukt wel hoor" zei ze grijnzend. En ze haaldde haar elleboog weer van zijn schouder en ze stond weer recht. Ze keek om haar heen en zag alleen maar bomen en bomen en bomen. Ze zuchtte verveeld "zullen we wat doen???" vroeg ze rustig aan Deidara terwijl ze hem aan keek.

Deidara keek haar even aan en hij richtte zijn blik dan ook op de bomen. ''Wat stel je voor?'' Vroeg Deidara nadat ze haar elleboog van zijn schouder had afgehaald. Hij keek haar dan ook weer aan en hij wachtte rustig op haar antwoord. In deze omgeving was iniedergeval niet zoveel meer te doen. Niet zover hij wist teminste.

Konan legdde een vinger op haar kin en begon na te denken. Daarbij keek ze rustig naar de lucht en ze haaldde haar vinger van haar kin. Een brede grijns kwam op haar gezicht en ze keek vanuit haar ooghoeken naar Deidara. "wat dacht je van het plein een bezoekje brengen???" vroeg ze rustig. Ze keek hem grijnsend aan en deed een pluk achter haar oor. Haar andere hand zette ze op haar heup en ze keek Deidara rustig en vragend aan.

Deidara had zijn blik onder tussen weer voor zich uit gericht maar nadat Konan haar voorstel had gedaan richtte hij zijn blik weer op haar. ''Hm oke dan, eens kijken of daar iets te doen is.'' Antwoorde Deidara dan met een licht grijnsje en hij stopte de kunai weg. Hij sprong dan omhoog en hij landde op de top van een boom. Hij keek dan naar beneden naar Konan en hij grijnsde lichtjes. ''Kom.'' Zei hij kortaf maar rustig tegen haar en hij sprong dan naar de volgende top van een boom.

Konan keek naar hem en hoordde zijn antwoord en glimlachtte en ze keek even om haar heen. Toen ze om keek zag ze Deidara niet meer en trok ze een wenkbrauw op en ze keek naar de bomen en zag hem op een top van een boom staan. Ze glimlachtte en hoordde wat ie zei en sprong op de boom waar hij eerst op stond. En ze sprong zo verder voorbij Deidara "ik ben er al" zei ze droog en sprong verder en keek soms om naar Deidara.

Deidara keek om maar hij zag Konan niet. Plots hoorde hij een stem naast zich en hij grinnikte even. ''Mooi.'' Antwoorde hij droog en hij sprong dan achter haar aan. Hij ging wat harder zodat hij uiteindelijk naast haar sprong en hij had zijn blik dan gewoon voor zich uit gericht. Hij hoopte dat er wat te doen was op het plein. Het was nog vroeg dus er waren vast nog wel wat mensen die ze konden pesten.